Sinds 1979
Omstreeks 1901 werd de eerste Belgische Liga opgericht. De activiteiten moesten zowel tijdens de eerste als tijdens de tweede wereldoorlog gestaakt worden maar in 1954 nam een groep advocaten het initiatief om de Liga opnieuw op te richten.
In de jaren '70 werd de organisatie erkend als Instelling van Openbaar Nut en verkreeg ze rechtspersoonlijkheid. Nu kon ze tussenkomen in gerechtelijke en administratieve procedures.
Mede door het ontstaan van Cultuurgemeenschappen groeiden de Nederlands- en Franstalige strekking uit elkaar. Het werd organisatorisch steeds moeilijker om als tweetalige organisatie door te gaan. In 1978 werd dan ook de Ligue des Droits de l'Homme opgericht, gevolgd door de Liga voor Mensenrechten vzw op 1 maart 1979. Deze splitsing werd bevestigd door de officiële opheffing van de Belgische Liga in 1982.
Aanvankelijk waren de initiatieven van de Liga voor Mensenrechten gebaseerd op de actualiteit of op activiteiten van andere verenigingen. De werking werd getekend door een voortdurende financiële onzekerheid.
De subsidiëring als sociaal-culturele beweging liet een nieuwe wind waaien door de Liga. Er werd een meerjarenplan opgesteld, werkingsthema's werden afgebakend en er werden meetbare doelstellingen bepaald. Geen eenvoudige opdracht.
Er werd een vruchtbare verhouding en wisselwerking gezocht tussen beleidswerk, bewegingswerk en juridische actie. De kennis en expertise die de Liga sinds decennia had opgebouwd, werd verder gezet en ontsloten naar een breder publiek door middel van onze website, sociale media, publieke acties, standpunten en aanbevelingen, kritische berichtgeving in de pers, lezingen, debatten, vormingen, brochures, en onze tijdschriften (het Tijdschrift voor Mensenrechten en FATIK).
Een vrijwilligerswerking, verschillende campagnes zoals rond de Vingerafdrukkenwet, dataretentiewet, terugkeer van Syriëgangers, internering en detentie en de jaarlijkse organisatie van de Prijs voor Mensenrechten en de Big Brother Awards zorgden voor bekendmaking bij het brede publiek.
