Big Brother in ons waterflesje
07 mei 2014
Een medewerker van Europarlementariër Louis Michel diende, in zijn naam 229, waarvan 158 privacy-onvriendelijke amendementen in op een Europese richtlijn om privacybescherming te versterken. Dat is doodzonde voor een liberaal, die per definitie de rechten van het individu zou moeten laten voorgaan op die van een controlerende overheid.
Een professor wiskunde berekende ooit eens dat er op ieder ogenblik van de dag minstens 150.000 mensen niet op aarde zitten, wegens onderweg in een vliegtuig. Volgens de internationale luchtvaartorganisatie IATA nemen jaarlijks zowat 3 miljard mensen een vlucht. Neem nu dat grofweg een derde daarvan opstijgt of landt in Europa. Wel, de topman counterterrorisme van de Europese Unie wil de gegevens van die 1.000.000.000 mensen bemachtigen. Hoe hebben ze betaald, waar zijn ze opgestegen en geland, met wie werd er gereisd en op welke plek zaten ze? Dat dit gigantisch brede net over een miljard passagiers moet gegooid worden, omdat er in de hele Europese Unie mogelijk zeggen en schrijven 2.000 Syriëstrijders een vlucht hebben geboekt. Dat zijn er dus 0,000002 procent van het totale aantal passagiers.
Die zijn overigens niet eens gevaarlijk op hun vlucht, daar gelden nog steeds de draconische veiligheidsmaatregelen die ons sinds 9/11 verbieden een flesje water mee te nemen. Nee, de massale screening van iedereen dient gewoon om mogelijk een paar Syriëstrijders - wier grootste talent voor het moment lijkt te zijn om ginds te sneuvelen - te kunnen screenen.
Er is geen enkele redelijke verhouding tussen het schenden van de privacy van een miljard mensen om enkele verdachte vliegbewegingen van een paar fanatieke jihadi's hopelijk tijdig te kunnen opmerken.
Maar ach, als je niets verkeerds doet, hoef je je daar niets van aan te trekken, toch?
In mijn stad staat de Dossinkazerne en recht daarover ligt het holocaustmuseum. Daar worden onder meer de administratieve fiches bewaard van 25.482 Joodse mensen die vandaar op transport werden gezet naar de uitroeiingskampen. Slechts 1.240 zouden de Holocaust overleven. Ze werden opgespoord dankzij hun administratieve persoonsgegevens. En waarom zouden ze die niet gegeven hebben? Ze hadden tenslotte niets misdaan, toch?
Natuurlijk is de Europese Unie vandaag in niets te vergelijken met het naziregime van destijds. Maar niemand weet wie morgen of binnen één generatie de Europese Unie zal leiden. Of wie morgen de gegevensinvoer van de NSA zal mogen en kunnen gebruiken. Wie dan zelfs je ongeschreven mails zal kunnen lezen.
Stap na stap zijn we, onder het excuus van de 'war on terror', haast ongemerkt de fundamenten aan het leggen voor een infrastructuur waar geen enkele politiestaat of dictatuur ooit van heeft kunnen dromen.
Ik heb niets verkeerd gedaan, maar ook dat hoeft de overheid niet te weten.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
