Hotel Cel: Jolien op bezoek in Ruiselede
13 augustus 2014
Als studente rechten ben ik geïnteresseerd in het strafrecht. De positie van de veroordeelde tijdens een detentie is een aspect van het strafrecht dat slechts ter introductie aan bod komt tijdens de bacheloropleiding. Het thema is daarnaast onderwerp van een huidig maatschappelijk debat. Volgens mij was het pas mogelijk om een mening te vormen over dit onderwerp als je de situatie in werkelijkheid gezien hebt. Daarom heb ik mij kandidaat gesteld om samen met de Liga voor de Mensenrechten de gevangenis van Ruiselede te bezoeken.
“In 1849 fungeerde het penitentiair landbouwcentrum (PLC) van Ruiselede als opvangplaats voor landlopers. Sinds 1936 is het centrum een volwaardige gevangenis voor veroordeelden die niet vluchtgevaarlijk zijn, in groepsverband kunnen leven, gerechtigd zijn om in België te verblijven en kunnen werken in het landbouwcentrum. Dankzij dit open regime kunnen de gedetineerden zich voorbereiden op hun terugkeer naar de maatschappij.”
Met deze achtergrondinformatie, gevonden op de website van de FOD Justitie, ben ik richting Ruiselede vertrokken. Voor dit bezoek had ik nog nooit eerder een gevangenis bezocht. Ik wist dus niet goed wat te verwachten.
De gevangenis van Ruiselede is geen typische, door hoge muren en prikkeldraad omheinde gevangenis. Langs de buitenkant lijkt het complex een landelijke, oude boerderij. Bij de ingang naar het binnenpleintje van de boerderij springen er wel enkele gevangenis-en beveiligingsdetails in het oog. Vooraleer we een gedetineerde kunnen ontmoeten worden er dan ook een identiteitscontrole en veiligheidscheck uitgevoerd. Ook al lijkt het PLC van Ruiselede geen gevangenis, het is en blijft een detentiecentrum.
Toch is het PLC een bijzondere gevangenis en moet het op enkele vlakken onderscheiden worden van andere gevangenissen. Dit wordt ook aangegeven door de gedetineerde zelf. Zo heeft iedere gedetineerde zijn eigen taak en verantwoordelijkheid in het landbouwcentrum en is het toegelaten om in de vrije tijd eigen kledij te dragen.
Het regime en de visie van het PLC in Ruiselede zouden de terugkeer naar de maatschappij gemakkelijker moeten maken. In zekere zin draagt de aanpak in Ruiselede bij tot een betere terugkeer naar de maatschappij. Maar toch worden niet alle problemen en obstakels opgelost. Zo blijft de tijd in de gevangenis een verloren tijd en een zwart gat op het cv van vele gedetineerden. Daarnaast is het vanuit de gevangenis quasi onmogelijk om je eigen financiën te regelen. Daarenboven zijn veel werkgevers niet bereid om een ex-gedetineerde aan te nemen als werknemer. De aanpak van het PLC in Ruiselede moet dus aangemoedigd worden, maar er moeten nog inspanningen geleverd worden om de blijvende problemen op te lossen.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
