Gisteren (donderdag 25/04/2013) zou de vernieuwde GAS-wet in het federaal parlement gestemd worden. Wijzigingen zijn o.a. de verlaging van de minimumleeftijd naar 14 jaar en de verhoging van het maximumbedrag naar 350 euro. De stemming is echter uitgesteld.

Er is reeds veel protest geuit tegen deze Gemeentelijke Administratieve Sancties: scheiding der machten komt in het gedrang, willekeur, uiting van onmacht, sanctioneren als pedagogische norm, infiltratie in de kleinste details van het dagelijks leven, het recht om jong te zijn wordt gefnuikt en bovenal: absurd.

GAS is al lang geen 'stok achter de deur' meer, maar maakt deel uit van een bewuste strategie en een (stads)beleid. Alle zogenaamde storende elementen moeten eraan geloven. Rust en vrede zal er heersen. Is het dan zo erg? Wordt het leven in de stad geterroriseerd door 'overlast'? En werkt zo'n repressief beleid? Raken we zo niet allen in de kramp van het alziende oog van het stadsbestuur met haar bestraffende roede? De dorpssjampetter in een grootstedelijke context. Wanneer irritatie de basis wordt voor bestraffing en het kleinburgerlijke als norm, is er dan nog plaats voor de dynamiek die noodzakelijk is in een samenleving? Alles met een hoek af wordt overlast en moet bestraft worden. Het zal ze leren in de pas te lopen. Is de stad niet de plaats bij uitstek waar die dynamiek kan floreren? Wat storend is voor de een is voor de ander het opzoeken van de grenzen van de vrijheid, en het uitbreiden ervan. Vrijheid, dat fragiele kind van de moderniteit. We moeten er net op toezien dat deze vrijheid kan floreren en ze niet inperken met sancties. En waar kan ze beter floreren dan in de openbare ruimte? Op bus en tram, in de parken en lanen van uw stad, in uw favoriete winkelstraat. Overdag, 's nachts, in de middagzon. Meer speelruimte voor vrijheid, zou als motto beter passen bij een grootstad die haar ogen richt op de toekomst.

GAS staat natuurlijk niet alleen. De controle op wat er in de openbare ruimte gebeurt en de inmenging in het persoonlijke leven, verscherpen zienderogen. Controle komt in vele vormen voor en is aan een duizelingwekkende opmars bezig. Toenemende ‘slimme’ camerabewaking, massa's databanken met persoonlijke gegevens die aan elkaar gekoppeld worden, online tracking, en in de nabije toekomst vingerafdrukken, irisscans en DNA-databanken voor iedereen, om er maar een paar te noemen.  Deze schijnbaar afzonderlijke controlemiddelen zijn niet van elkaar los te koppelen. Hoe meer controle, hoe beter het ons zal vergaan, dat lijkt de idee er achter. Een onomstootbare blijk van wantrouwen. Iedereen is potentieel crapuul. Repressie d.m.v. retributies (hét toverwoord van machteloze beleidsmakers) wordt als het ideale antwoord gezien op vele maatschappelijke fenomenen en problemen. Wat een ingesteldheid om een beleid uit te bouwen. En zo evolueren we met rasse schreden naar een samenleving waar alles gecontroleerd wordt en alles wat ‘afwijkt’ bestraft of verbannen wordt. Willen we zo een samenleving wel?

Stoor u niet zo, brave burger, voor u het weet transformeert u in een kankeraar die iedere anomalie ervaart als een bedreiging van de peis en vree. Terwijl anomalieën in werkelijkheid de groeipijnen zijn van een florerende grootstedelijke vrijheid. Vrij zijn, mag het even?

GAS is genomineerd voor de Big Brother Awards. Stemmen kan op www.bigbrotherawards.be.

Tags:

BIG BROTHER AWARDS GAS OPINIE PUBLICATIES

Reageer

Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.