In de zevende dag ging het er vorige zondag over of onze gevangenissen te streng zijn. De Finse Peter Kaleva stelde dat de gevangenis in Beveren in Finland alleen zou worden gebruikt voor de 15 à 20 % zwaarste gevangenen. De Liga voor Mensenrechten en Jes vzw blijven dan ook ijveren voor een zinvolle detentie, waar re-integratie, kleinschaligheid en differentiatie voorop staat. Verder moet er ook dringend werk gemaakt worden van de hervorming van het bewijs van goed gedrag en zeden, gezien dit na de detentie de toegang tot arbeid bemoeilijkt.

Volgens nationale en internationale wetgeving en verdragen is bepaald dat het inperken van de vrijheid de straf op zich is, wat betekent dat bijkomende schade zoveel mogelijk dient te worden vermeden. Gedetineerden hebben dus per definitie recht op alle maatregelen betreffende hulp- en dienstverlening. Het probleem is dat onze grote inrichtingen een gedifferentieerde aanpak niet toe laten. Dit is ook wat Kristel Beyens, professor criminologie aan de VUB, zei: 'men blijft kiezen voor hoogbeveiligde gevangenissen, voor een fabrieksmatige manier van opsluiting. Dit zorgt ervoor dat het zeer moeilijk is om te differentiëren. De nieuwe gevangenis in Beveren is hierdoor een gemiste kans'.

Om de gedetineerden voor te bereiden op hun re-integratie en dus de recidive te laten dalen moet er correct geïnvesteerd worden in het gevangeniswezen, want het belastinggeld voor justitie wordt momenteel op een onverantwoorde manier besteed. De gevangenisstraf zou ervoor moeten zorgen dat gedetineerden er als een beter mens buitenkomen. Dat kan alleen als de detentieschade zoveel mogelijk wordt beperkt en er ingezet wordt op re-integratie. Begeleiding is onontbeerlijk, zowel tijdens maar zeker ook na de detentieperiode. Het huidige systeem van bestraffen komt niet tegemoet aan de noden van de diverse groep gedetineerden en van de maatschappij.

In België staat nochtans een gelijkaardig project in de steigers: Huizen. De Belgische detentie moet hervormd worden op basis van drie principes: kleinschaligheid, differentiatie en nabijheid. Grote gevangenissen worden geleidelijk vervangen door kleine detentiehuizen, te beginnen bij enkele proefprojecten.

Elke gedetineerde krijgt een eigen individueel planbegeleider. Van bij de opsluiting wordt een oplossingsplan (detentie- en reclasseringsplan) opgemaakt, dat door die planbegeleider wordt opgevolgd. Dit plan tekent onder meer een parcours uit, doorheen verschillende types van detentiehuizen en meteen wordt ook de reclassering voorbereid. Een ander groot verschil met de klassieke gevangenissen is dat de detentiehuizen aansluiten op de buurt. Zij spelen vanuit de herstelgedachte een economische, sociale of culturele rol in hun omgeving. Daardoor is ook de drempel voor hulp- en dienstverlening lager.

Kleinschaligheid betekent dat er minder aandacht naar beheersbaarheid moet gaan en dat er ruimte wordt gemaakt voor een persoonlijke aanpak. Er ontstaat een omgeving die in tegenstelling tot de typische gevangeniscultuur de wederzijdse betrokkenheid en verantwoordelijkheid van gedetineerden én de samenleving stimuleert.

Een ander probleem dat aan bod kwam en dat de re-integratie in de weg staat is het “bewijs van goed gedrag en zeden”. Hierdoor wordt na de detentie voor gedetineerden de toegang tot arbeid bemoeilijkt. Voor verschillende functies wordt steeds vaker een uittreksel van het strafregister gevraagd. Hoewel een aantal veroordelingen niet verenigbaar zijn met bepaalde functies (zedenfeiten voor kleuteronderwijzer of snelheidsovertredingen voor taxichauffeur), zijn voor vele functies bepaalde veroordelingen irrelevant om aan te tonen of een kandidaat geschikt is voor de job. Dit probleem moet volgens advocaat Sven Mary worden opgelost anders zal het probleem van recidive zich blijven voordoen.

De Liga voor Mensenrechten en Jes vzw pleitten er dan ook voor om het huidige systeem rond het uittreksel van het strafregister naar Nederlands model te hervormen. In Nederland is slechts voor een aantal sectoren een Verklaring Omtrent Gedrag verplicht. In de andere gevallen is het de keuze van de werkgever om hier al dan niet naar te vragen. Die moet een aanvraag en een reden voor die aanvraag indienen. Indien men geen strafbare feiten gepleegd heeft, wordt een Verklaring aan de werkgever afgegeven. Indien men wel strafbare feiten gepleegd heeft, beslist het bevoegde orgaan of deze feiten relevant zijn voor het doel waarvoor de Verklaring is aangevraagd. Op die manier wordt de ex-gedetineerde zijn toegang tot arbeid niet ontzegd en wordt tegelijkertijd de samenleving voldoende beschermd.

Tags:

DETENTIE DETENTIE GEDIFFERENTIEERDE STRAFUITVOERING GEDIFFERENTIEERDE STRAFUITVOERING PERSBERICHTEN

Reageer

Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.